Vassbygda/Vassbygdi

Arnfinn Kolerud

Når ein først skal skyte nokon

Samlaget 2010

Ihuga nynorskingar gjer ekstreme ting for å fremje språket. Dei vil helst snakke og skrive på målet Ivar Aasen utvikla. Her er dei alle.

Han som ikkje vil køyre Toyota, han vil ha Toyoti.

Tilhengarar av fotballaget Lillestrøm, som vil døype om laget til Veslestraum.

Han som reiser land og strand rundt for å få folk til å nytte i-målet. Han som låntek postbilen og køyrer han på elva. Grunnen? Det er ein protest mot all reklamen som kjem berre på bokmål. Lensmannen føreslær at han kan setje ein lapp på postkassen, der han seier «neitakk» til reklame. Men det er ikkje problemet, seier han. For han vil gjerne ha reklame. Han vil berre ikkje ha bokmåls-reklame.

Men sjølv ihuga målfolk er ikkje alltid samde. Skal bygda heite Vassbygda eller Vassbygdi? På skulen i bygda har dei heller ikkje a- og b- klassar, dei har a- og i- klassar.

Brått dukkar ho opp, ho frå Dale i Sunnfjord, som berre pratar engelsk fordi ho kan uttrykkje seg betre på det språket. Ho tykkjer det norske språket er så «kantete».

Kva skjer når noko trugar med å utslette heile målet, heile nynorsken?

Kven skal skytast og kven var det som kidnappa dirigenten?

Første bok i trilogien om Vassbygda. Eg må definitivt lese dei to neste.