Mursteinar

Styrkeløft

Kvifor skal bøkene, særleg kriminalromanar, vere så lange? Vanlegvis sluker eg bøker på 2-300 sider. Men når det tek rundt 500 sider før mordaren vert avslørt, vert eg lei, halvvegs. Det vert for mykje miljøskildring og for mange bipersonar som eigentleg ikkje har noko å seie for historia. Eller, for forfattaren er det viktig å vise alle sidene ved ei sak. Det er vel eg som er for utolmodig.

Men det gjeld ikkje berre kriminalromanar.

Første boka eg las av Marian Keyes var Vannmelonen. Eg humra meg gjennom teksten, der var mange sprelske metaforar og i det heile eit godt språk. Sidan har det, etter mi meining, gått litt nedover, no er det litt slik «ja, ja» etter at eg har lese ei av bøkene hennar. Men dei er  lettlesne og hyggelege. Høvelege for ein kveld i sofaen. Men dei er så lange at eg brukar meir tid enn vanleg på ei slik bok. Eg keiar meg lett når bøkene vert over 500 sider.

Og kven er det som går til sengs med ei bok som ein murstein? Nei, vil eg drive styrkeløft går eg heller på helsestudio.