Julegåver

Jula som barn

Då han var yngre var onkel Kåre flink til å finne på julegåver. Seinare gjekk han over til å gje pengar. Etter at mor vart åleine med oss ungane og sidan han sjølv var einsleg vart det til at han vitja oss kvar sommar og kvar jul. Eg minnest at han kom med bussen og når vi såg han kom opp bakken mot huset sprang vi ned for å møte han og gå i lag med han siste stykket. Han brukte å ha noko i frakkelommen til oss, gjerne ein pose twist som vi skulle dele. Kanskje det er difor eg alltid har likt twist så godt.

Ein sommar hugsa eg han spurde om eg skulle vere med ned til Dale. Ja, eg kunne godt gå ein tur med han, kan hende fekk eg ein is, òg, tenkte eg. Det eg ikkje visste var at ærendet han hadde var å kjøpe sykkel til meg. Eg var så gammal at eg fekk ein vaksen-sykkel og min oransje doning tente meg vel til eg var over femti. Det var robuste saker dei produserte, den gongen.

Ei jul fekk eg ein liten leikekomfyr, med panner og brødformer. Den gåva hadde eg mykje moro med, steikte brød og laga «middag». Men den gåva eg hugsar best er den gongen eg fekk såper og vaskevassfat. Det var eigentleg marsipan forma som såper. At ein slikkmunn som meg ikkje åt dei opp med ein gong, men leikte med dei, fortel litt om kor stor pris eg sette på dei.