Jenta i veggen

Lena Lindahl

Jenta i veggen

I skjule for nazistene

Cappelen Damm 2018

Har lese ut boka Jenta i veggen av Lena Lindahl. Til å fryse på ryggen av. Gav visse assosiasjonar til Anne Frank, men medan Anne Frank kunne både lese og skrive og gjere handarbeid når ho måtte vere stille, hadde Betzy Rosenberg ei lita luke i veggen der det var heilt mørkt. Ho måtte ofte sitje der i timevis og svima gjerne av fordi ho ikkje fekk nok oksygen. Avlukket måtte vere hermetisk lukka så ikkje eventuelle hundar kunne snuse seg fram til at ho sat der. Det måtte blendast slik at det var stappmørkt. Ikkje kunne ho lese der, ikkje skrive eller anna, ho måtte berre sitje der og ho visste ikkje kor lenge. Arne var ofte ute på arbeid og kunne vere borte i nokre dagar. Då kunne ho ikkje kveike i omnen, om det vart kaldt. Røyken frå pipa ville avsløre henne. Heller ikkje kunne ho tenne stearinlys, hytta skulle jo gje inntrykk av å vere tom når Arne ikkje var der. Heile tida måtte ho fylgje med på vegen utanfor, om det kom nokon ubedde. Ho måtte til ei kvar tid vere klar til å krype inn i veggen. Ein gong vart ho for sein og måtte berre kaste seg ned på golvet. Der låg ho medan den framande stod utanfor glaset og keik inn. I halvmørkret såg det ut som ein skugge og heldigvis let den forbipasserande seg lure. Han gjekk vidare.

I nabohytta hadde nazistane festar. Dei kunne uventa kome innom og få ting slapp unna auga deira.

Dersom ho svima av, grunna oksygenmangel, ville ingen vite at ho sat der, når Arne var borte. Skulle det skje han noko så han ikkje kunne kome heim, ville ingen andre kome til og berge henne.

Ho visste at Arne tok ein stor sjanse for å redde henne. Dersom dei vart avslørte ville dei begge få dødsdom.

Jenta i veggen er Betzy si forteljing. Ho møtte dei eine mennesket som risikerte livet for henne.

Viktigaste boka eg har lese hittil i år.