En kassadames betroelser

Anna Sam
En kassadames betroelser
Cappelen Damm 2010

Etter kvart vert ein kjent med dei ulike kundane. Hit må dei, alle, vaskekoner og advokatar, kleptomanar og telefonavhengige, sjenerte og brautande. Mat må alle ha. Her er dei sjenerte, som prøver å skjule pakken med dorullar underst i trillevogna. Her kjem dei som, raude i ansiktet og med blikket festa på skotuppane, kjøper sanitetsbind. Her kjem også dei som kjekt slenger to-tre pakkar med kondom, storleik XXL, på kassabandet og vonar på beundrande blikk frå dei rundt omkring.

Ei kassadame er stundom usynleg, sjølv om ho seier "hei" 250 gonger og "takk" 500 gonger for dagen. Den telefonavhengige er meir oppteken av å formidle intime detaljar om privatlivet enn å sjå kassadama i auga og helse. I instruksen til kassadama står det at ho skal smile til kunden, uansett om han skjeller henne ut eller om han bed henne med på kino.

Men berre ikkje prøv deg på å naske. Ho som sit i kassen kan alle triksa. Han som legg ein CD inn i camemberten, ekteparet som startar ein krangel som avleiingsmanøver. Ho har sett det før, alt saman. Du slepper ikkje unna.

Første gongen eg såg boka, på biblioteket, gjekk eg forbi. Å lese om ei som sit i kassa på super`n? Trur ikkje det, nei. Neste gongen tok eg opp boka og las baksideteksten. Eg bestemte meg for å gje boka ein sjanse. Eg humra og lo og las om julerushet, medlemskort, sjekketriks.

Det var nesten så eg vurderte å søkje jobb som ekstrahjelp i butikkassa i julestria.