Handletur

 

Ein vanleg handletur, dvs ein tur innom ein matbutikk, tek meir og meir form av ein vitskap. No har eg fått dilla på kavring og surmjølk til kvelds. Det skulle vere overkommeleg å handle inn to ingrediensar. Her ein dag var eg på butikken og skulle kjøpe med meg ein kartong med surmjølk. Først måtte eg bla meg gjennom diverse Q-mjølk med smak og Biola med diverse smakar. Eg spurde ei som stod og fylte opp i hyllene, om dei hadde surmjølk, eller kefir, men ho skjønte ikkje kva eg meinte. Eg tok med ein Biola-kartong bort i kassen. Der sat Magnhild og eg spurde om dei ikkje hadde vanleg kefir, lenger. Jau, då, heilt nede og til høgre. Der fann eg då endeleg kefir, heilt utan nokon tilsett smak. Så var det kavringar. Eg trefte på same dama som i stad og spurde kvar kavringane var. Ho spurde om det var havregryn eg meinte. Då gav eg opp og gjekk rundt alle reolane eit par gonger, heilt til eg fann kavringane. Eigentleg burde eg vel kjøpt ein to-tre posar, når eg først fann dei. Det hender nemleg at dei flyttar på seg, og no er eg lens.