Kjæreste Emmie

Bokmelding

Lia Louis

Kjæreste Emmie

Bastion 2019

Kva gjer du

Når du har eit anstrengt forhold til mor di og du ikkje veit kven far din er

Når du må flytte frå leilegheita du delte med eksen og inn på ein hybel hos ei som du tydeleg kjenner mislikar deg sterkt

Når du mislikar arbeidet, men det gjev trass alt pengar i kassa, sjølv om det er lågløna

Når du elskar bestevenen din

Når bestevenen bed deg ut fordi han må spørje deg om noko viktig og du trur han kjem til å fri til deg

Når du har øvd på fleire måtar å seie «ja» på og han i staden spør om du vil vere forlovar når han skal gifte seg med Marie

Kva gjer du då?

Du kan

Skulde på migreneanfall før du i all hast spring på toalettet og spyr opp att all den gode føda du nett har fortært.

Kjøpe bok om å vere den beste forlovaren nokosinne og bestemme deg for at det er nett det du skal vere

Til slutt kan du

Opne auga og sjå at lukka står rett framfor deg og det har ho alltid gjort. Du må berre sjå rette vegen.

Kohts bok

 

Joachim Førsund

Kohts bok

Gyldendal 2020

Cathrine Krøger, Dagbladet, seier ho sit igjen med «dyp sympati og oppriktig kjærlighet» til mennesket Christine Koht. Ho gjev boka terningkast seks.

Eg sit att med kjensla av at eg har vorte kjent med to flotte menneske. Eg har fått vite mykje om Koht, som eg visste lite om, anna enn det som har kome fram i media. Ho står oppreist gjennom sjukdom og mediaoppstyr, eit menneske å få sympati for.

Men min djupaste sympati går til den andre «hovudpersonen» i boka, kona Pernille. Hennar kjærleik til Christine må vere av det slaget som toler det meste.

På Alfa Behandlingssenter i Andebu var Christine på rehab. Dei pårørande var der, dei hadde fått i oppgåve å skrive ned det fælaste dei hadde opplevd med dei rusavhengige. Dei skulle vere ærlege og det dei skreiv skulle presenterast i plenum. Framfor dei rusavhengige og familiane.

Pernille får setje ord på det ho føler, no er det ho som snakkar, ikkje Christine. Pernille, som har svikta alle andre, for å beskytte den bipolare Christine. Pernille som har sløkt brannar Christine har tent medan ho har vore manisk. Pernille som skrik: «Du tok hjertet mitt og tørka deg i ræva med det!»

Siste dagen på rehab, skal Christine spørje Pernille:

«Vil du ha meg med, videre, i livet ditt?»

Pernille som smiler og nikkar og legg armane rundt Christine og kviskrar i øyret hennar: «Ja».

 

Ei bok om skilnaden på å vere lesbisk og å vere bifil. Ei bok om korleis det er å vere bipolar. Når ein er manisk er alt mogleg, alle fargane i regnbogen er der. Når ein vert rett medisinert og får «normale» dagar att, kjennest alt grått.

Men først og fremst ei bok om Christine og Pernille.

Ei bok til å verte klok av.

Godt år

 Eg skal ikkje seie så mykje om året vi nett har lagt bak oss. Det er det så mange andre som har gjort, betre enn eg kan. Eg har ei kjensle av at det meste er sagt, dei fleste orda er brukte opp. 

Men eg vil ynskje alle som les desse orda mine (og forresten andre òg) eit godt år i 2021. Eitt år der vi kan ta med oss lærdomen frå året som har gått, men med mindre virus og mindre angst.

Som Spike Jones song då han ikkje fekk til å seie "Merry Christmas"

Happy new year