Den som har ei bok og ein kaffikopp

 

Agnés Martin-Lugand

Lykkelige mennesker leser og drikker kaffe

Cappelen Damm 2014

 

Sorg og venskap

Diane misser mannen og dottera i ei bilulukke og det einaste ho angrar på er at ho ikkje var i bilen saman med dei. For korleis skal ho greie å kome gjennom livet utan dei? Ho greier ikkje gå på bokkafeen som ho driv saman med Felix. Felix er den einaste ho slepper innom døra. Han held bokkafeen flytande og prøver å lokke Diane med ut i livet, att.

Colin hadde snakka om å reise til Irland, men Diane ville heller til varmare strok. No finn ho eit kart over landet, let att auga og plasserer fingeren på kartet.

Dit reiser ho. Bort frå Felix si kvelande omsorg, bort frå telefonane frå foreldra, bort frå skjortene til Colin og kosedyra til Clara. Til Irland, der ho aldri har vore, til ein liten kystby ho aldri har høyrt om. Der véret er ufyseleg hardt og naboen likeeins. Men der ho også finn vener.

Scrappehelg

 

Scrappehelg

At det er råd å glede seg så mykje!

Scrappehelg. Heile helga. Frå fredagskvelden og til utpå sundagen. 

No har denne coronaen sett stoppar for dei vanlege treffa kvar månad. Scrappetreffet i vår gjekk også fløyten. Det er første gongen gjengen samlast sidan tidleg i mars.

I kveld skal eg starte på julegåver. Kjem nok eit bilete eller to, i neste innlegg.

Den røde adresseboken, Sofia Lundberg

 

Sofia Lundberg

Den røde adresseboken

Cappelen Damm 2018

 

Doris er 98 år og heimehjelpene kjem og går. Ikkje alle har tid til å vente på svar på spørsmåla dei stiller. Ulrika riv plasten av ferdigretten, set han inn i mikroen, for så å mose alt saman i ein haug på tallerkenen til Doris. Deretter finn ho seg ein kopp i skåpet, den fine handmåla som Doris sjølv ikkje torer å bruke av redsel for at han skal verte knust. Etterpå set heimehjelpa koppen og resten av oppvasken i maskina og set på vaskeprogrammet. Då ho har gått stoppar Doris maskina, tek ut koppen, vaskar han varsamt for hand og set han inn i skåpet, lengst inne så han er ute av syne.

Ein dag fortel Ulrika at ho skal til Kanariøyane på ferie og difor får Doris heimehjelp-vikar. Sara danderer maten på tallerkenen, legg grønsakene og kjøtet kvar for seg og Doris kjenner at maten smakar godt den dagen.

Den raude adresseboka ho har hatt sidan 1928 rommar heile livet hennar, alle menneska ho har møtt. Ein dag tek ho til å skrive historia si, basert på namna i boka. Tida som fotomodell i Paris, økonomiske problem, saknet av heimlandet, krigen, valdtekt, å verte reservemor for søstera då mora døyr. Ho vonar det vert Jenny som finn breva og bileta etter henne, og forteljinga hennar. Jenny, grandniesa, som bur på andre sida av jorda og som ho snakkar med på Skype.

Ei bok med personar til å verte glad i. Vi får fylgje livet til Doris, gjennom skildringane av menneska ho møter. Desse menneska som utan forteljingane hennar berre ville vore namn i ei gammal og falma bok. Alle desse menneska ein møter, som formar ein og det livet ein lever.

Stockholm, Paris, New York. Den store kjærleiken møter ho, for så å miste han. To gonger. Han må reise fordi mor hans vert sjuk. Han skriv til Doris, men brevet kjem ikkje fram før det har gått eitt år. Då er konvolutten full av adressar og overstrykingar. Andre gongen må dei ta avskjed fordi han skal i krigen.

Slutten verkar, i alle høve på denne lesaren, litt sentimental. Etter krigen skriv dei til kvarandre, men breva kjem alltid i retur. I tjue år skriv dei, utan å finne kvarandre. Så kjem Jenny og mannen Willie på bana og med eitt eller to tastetrykk finn dei fram til Doris sin store kjærleik og kvar det vart av han, etter krigen. Doris er viss på at han er død, men Jenny vil ikkje gje opp vona om å finne han. I alle høve finne ut kva som skjedde med han. Det finn ho ut og trådane vert samla.

 

Mysteriet Amy Snow

 

Mysteriet Amy Snow

Tracy Rees

Cappelen Damm 2019

Overklassebarnet keiar seg i dei luksuriøse romma og dei upraktiske skjørta ho må gå med. Ho er einaste barnet i familien og foreldra nektar henne stort sett å gå ut. Men Aurelia er ikkje til å stoppe. Ofte kjem ho heim med fugleungar og slangar og andre dyr som treng litt ekstra omsorg. Ein dag ho lurer seg ut utan at foreldra ser henne, finn ho Amy, ein nyfødd unge som ligg naken i snøen. Einkvan har lagt henne der for å late henne døy. Aurelia tek henne med seg og gjev henne namnet Amy (etter yndlingsdokka) Snow (av naturlege årsaker). Aurelia og Amy vert nære som søstre, men foreldra til Aurelia vil ikkje sjå «barnet». Så snart ho vert stor nok til å vere til nytte vert ho sett til å gjere nytte for seg. Dei torer ikkje å kaste henne ut, tenk på folkesnakket!! Så Aurelia og Amy får vekse opp i same huset og Aurelia tek seg av henne. Men då Aurelia døyr som tjuetreåring vert Amy jaga frå herskapshuset og heretter må ho klare seg sjølv.

Dagen etter gravferda mottek Amy ein pakke. Pakken inneheld eitt grønt silkestoff, ein del pengar og  eit brev. Frå Aurelia. Brevet avslører at Aurelia har ein løyndom ho ikkje har fortalt. Frå grava bed ho Amy om å reise til London. Der ventar nye instruksar. Amy vert bedd om å avdekke eitt mysterium, noko som vil endre livet hennar.

Kva svar vil reisa gje Amy? For kvar ny destinasjon møter ho nye menneske, og avdekkar nye bitar i puslespelet om Aurelia sitt liv.

Kvifor vil brått mor til Aurelia møte Amy, etter å ha fornekta henne i sytten år?

Kva med Henry, vil han forstå, og godta, at Amy har eit oppdrag ho må fullføre?